Skąd wzięła się fotografia?

Skąd wzięła się fotografia?

Intuicja człowieka, bo zapewne nie wiedza na temat fotografii, która w antyku była znikoma, doprowadziła go do wniosku, ze światło można wykorzystać. Wydedukowano, że mogło ono wpłynąć na zatrzymanie obrazu na przykład fragmentu natury lub twarzy ludzkiej. Wystarczyło zastanowić się, które pierwiastki są wrażliwe na działanie światła. Zaliczono do nich chlorek srebra i azotan srebra. Tak powili powstał prowizoryczny aparat fotograficzny, czyli kamera otworkowa. Skąd taka nazwa? Otworek stanowił nic innego jak obiektyw, do tego w zaciemnionym pudełku znajdowała się również matówka. Ludzie starożytni-wynalazcy, czy konstruktorzy camery obskurny nie potrzebowali stosu ksiąg, by dokonać takich cennych wynalazków. Praktyka czyni mistrza i na zasadzie prób i błędów fotografia mogła zostać wykonana. Sam termin fotografia wywodzi się z języka greckiego i można go podzielić na dwa człony składowe. Foto, czyli photo oznaczało światło, natomiast grafia, czyli grapho tłumaczyło się na pisać. Fotografia to pisanie światłem. To znaczy, że wykorzystuje ona promienie słoneczne do zapisu obrazu. Z tradycyjną fotografia łączy się rayografia. Ona również wykorzystuje materiał światłoczuły, ale bez użycia urządzenia do wykonywania zdjęć. Metodę tę wynalazł amerykański fotografik Man Ray. Zdjęcia, które się uzyskuje w tej metodzie nie są realistyczne.

 Fotografia  –  rysowanie za pomocą światła wielu różnych technik, których celem jest zarejestrowanie trwałego, pojedynczego obrazu za pomocą światła. Potoczne znaczenie zakłada wykorzystanie układu optycznego, choć nie jest to konieczne np. przy rayografii.

Podstawowy podział technik fotograficznych:

*Fotografia tradycyjna (błędnie określana jako analogowa) – od swego powstania oparta na chemii światłoczułych związków srebra. Dzieli się na fotografię monochromatyczną i fotografię barwną. 

Materiały fotograficzne dzieliły się na dwa rodzaje: pierwsze służyły do utrwalania obrazu w aparacie i produkowane były w postaci klisz ciętych (do aparatów wielkoformatowych – fotografia wielkoformatowa), zaś drugie w postaci błon fotograficznych (filmów) perforowanych (do aparatów małoobrazkowych) i błon zwojowych, najczęściej o szerokości 60 mm (do aparatów średnioformatowych), które następnie musiały być wywoływane. Obraz zapisany na obu tych rodzajach materiałów mógł być przenoszony na papiery fotograficzne o różnych formatach.

* Szlachetne techniki fotograficzne – techniki oparte o wykorzystanie światłoczułości i garbujących właściwości soli chromianowych, a także innych związków światłoczułych, np. gumy, pigmentu, bromoleju.

*Fotografia cyfrowa – w tym przypadku rejestracja obrazu odbywa się nie na materiale światłoczułym, ale w karcie pamięci, po uprzednim przetworzeniu światła /obrazu/ wpadającego przez obiektyw na sygnał elektryczny - w matrycy (np. w układzie CCD lub CMOS) zamontowanej w aparacie cyfrowym. Obiektywy aparatów cyfrowych są identyczne (pod względem konstrukcji optycznej) ze stosowanymi w aparatach do fotografii tradycyjnej (analogowej), ale występują też w postaci zmodyfikowanej, np. z wbudowanymi mechanizmami redukcji wstrząsów.

Proces monochromatyczny

Pierwszą trwałą fotografią był obraz wyprodukowany w 1826 lub 1827 roku przez Josepha-Nicéphore'a Niépce'a, francuskiego wynalazcę. Obraz powstał na wypolerowanej cynkowej płytce pokrytej asfaltem syryjskim. Produkcja tego zdjęcia wymagała przynajmniej ośmiogodzinnej ekspozycji w słoneczny dzień (przy próbach odtworzenia eksperymentu uzyskiwano zwykle czasy rządu kilkunastu godzin, a w ekstremalnych przypadkach nawet 40–60 godzin).

Bitum twardnieje pod wpływem ekspozycji na światło. Nieutwardzony materiał może być zmyty olejkiem lawendowym, otrzymany w ten sposób negatyw można pokryć farbą litograficzną i odcisnąć na papierze tworząc druk. Później Niépce eksperymentował ze związkami srebra, bazując na odkryciu Johanna Heinrich Schultza z 1724 roku. Odkrycie to polegało na tym, że chlorek srebra zmieszany z kredą ciemnieje po wystawieniu na działanie światła.

Widok z okna w Le Gras (1826) – pierwsza udana, trwała fotografia wykonana przez Nicéphore'a Niépce'a w 1826